Inmiddels hebben we de midzomerzonnewende al achter de rug. Dit is de dag dat de nacht het kortste duurt en die dus tegenover de midwinter zonnewende staat.
De dagen zijn dus al weer aan het korten.

Voor de Druïden is dit dus ook weer één van de acht jaarfeesten. Weer een moment om bij stil te staan.

De andere naam is Alban Hefin. Het is de tijd van het meeste licht; ‘Het Licht van de Zomer’. Het Festival van Plezier en het vieren van de kracht en macht van de Zon en de rijkdom van de Aarde, het zorgeloos genieten van de overdaad.

Een mooie mythe hierbij is het verhaal van Koning Eik en Koning Hulst;

We gaan terug naar de Keltische tijd, de tijd waarin het Druïdisme is ontstaan. De natuur was voor de Kelten de leidraad en hun jaarfeesten waren daarop afgestemd. Het donker en het licht verdeelde het jaar in tweeën en dit waren (zijn) dan ook belangrijke momenten.

Volgens de mythe leefden twee koningen, broers van elkaar, in hetzelfde koninkrijk ergens hier ver vandaan. Koning Hulst woont in het Noorden. Daar is het koud, er ligt altijd sneeuw en het is er donker. Hij is de oudere en wijzere van de twee. Hij draagt een dikke wintermantel en een krans van hulst op zijn hoofd. In zijn hand draagt hij een staf van hulst. De Hulst die ook in de winter groen is en er dan zo mooi uit ziet in contrast met de winter.

In dit donkere, koude gebied leerde men zuinig te zijn met het voedsel en waren ze voorbereid op de slechte tijden. Ook namen ze op tijd rust. Ze leefden sober, maar in hun hart brandde het licht.

Koning Eik, leeft in het zuiden. Hij draagt enkel een krans van eikenbladeren. Van de Eik die in de zomer volop in het blad staat. Meer heeft hij niet nodig, want hier is het altijd warm en de zon schijnt er volop.

Koning Eik vindt het belangrijk dat zijn volk volop kan genieten van het leven en dat zij feest vieren. Vruchtbaarheid is voor hem ook belangrijk. Ze zaaiden, oogsten en aten er goed van.
Maar wanneer ook in het zuiden de winter wordt is hij niet blij en ook zijn volk is niet gelukkig. het werd kun en het voedsel raakte op. Ze weten niet goed om te gaan met deze omstandigheden en tekorten, zoals de mensen in het noorden.

Koning Eik dat besloot dat de tijd gekomen was om een bezoek te brengen aan zijn broer en ervoor te zorgen dat het weer warm zou worden zodat er weer genoeg te eten zou zijn en weer feest gevierd kon worden.
Op 21 december kwam hij in het Noorden bij zijn broer aan. Koning Eik liep op koning Hulst af en vroeg hem het licht en de zon weer terug te brengen. Hulst lachte hem uit
En vertelde hem dat zijn volk niet zo losbandig moet leven en moest leren om zuiniger te zijn en meer rust moest nemen. Dat zij meer tot bezinning moesten komen, nieuwe energie moesten opdoen en nieuwe plannen moesten maken voor als het licht weer zou komen..

Taj, daar was koning Eik het natuurlijk niet mee eens. En feitelijk wist hij niet eens hoe hij dat zou moeten doen. Hij zei tegen zijn broer dat hij zou vechten voor de terugkeer van het licht. Ze vochten met elkaar. Koning Eik voor het licht en voor zijn volk en hij versloeg uiteindelijk koning Hulst. Vanaf die dag keerde langzaam het licht en de warmte weer terug. De dagen werden steeds wat langer. En dit feit vieren we nog steeds ieder jaar op 21 december tijdens de midwinterzonnewende. Het moment van zaaien en feestvieren kwam weer terug.

Maar ieder jaar op 21 juni komt Koning Hulst weer bij Koning Eik aankloppen als hij het het beu is en het donker weer terug wil. Hij zal dit keer het gevecht winnen en zorgen dat de dagen weer aan korten en zijn volk weer rust kan nemen en plannen kan maken. Dit wordt ieder jaar gevierd als de midzomerzonnewende.

En zo blijft het evenwicht bestaan en was er de wijsheid van zowel licht als duisternis.