De signatuurbeschrijving van de plant (het ‘signum‚ betekent teken), zegt iets over de uiterlijke verschijningsvorm van de plant. De uiterlijke kenmerken, zoals kleur, geur, beharing, smaak, structuur en vorm, maar ook de plaats waar de plant groeit geven, aan wat de werking is van de plant. Feitelijk laat de plant ons dus zien wat zijn krachten zijn. Hierbij wordt zowel naar de hele plant als gedeelten ervan gekeken. 

De signatuurleer gaat grotendeels terug op Paracelsus (1493-1541, arts en theoloog uit Zwitserland). Hij stelde dat alle planten op aarde tot nut van de Mensheid zijn. De Schepper zou aan alle planten die geen duidelijke functie als voedsel- of vezelplant hebben, een uiterlijk kenmerk (signatuur) hebben meegegeven dat aangeeft voor welke aandoeningen de plant geschikt is.